pociąg oslo – bergen

„Jeśli do Norwegii, to tylko pociągiem”, napisałam tuż po powrocie z naszej wczesno-grudniowej wizyty w Oslo i Bergen. Trasa pomiędzy Sztokholmem a Oslo nie była aż tak spektakularna, więc może powinnam była doprecyzować „jeśli do Bergen…”. Te kilka godzin w pociągu okazały się rzeczywiście tak piękne jak to opisują przewodniki, i żałuję tylko, że mój popsuty wtedy aparat nie zdołał uchwycić dość dobrze niesamowitych widoków zza okna. Nasz pociąg przemykał najpierw między pięknymi zielonymi wzgórzami, zupełnie niepasującymi do grudniowej aury.  Z czasem domki samotnie stojące na w wielkich dolinach stawały się coraz to bardziej przyprószone śniegiem, i nawet nie zauważyliśmy kiedy to krajobraz za oknem stał się całkowicie biały. Nagle dookoła nas były już tylko wielkie góry i małe skandynawskie domki ukryte pod wielką warstwą puchu. Po niecałych trzech godzinach, kiedy dotarliśmy do połowy trasy, za oknami widać już tylko śnieżną biel, często bez widocznej granicy między zamarzniętą wodą, górami a niebem. Miły norweski głos obwieszczał co jakiś czas nowe stacje, na których nikt nie wysiadał, budynki na stacjach były już tylko coraz bardziej przysypane śniegiem, tak jak ten na ostatnim (bardzo ziarnistym zdjęciu), przedstawiającym najwyżej położoną na tej trasie stację – Finse. Grudzień spowodował, że słońce zaszło bardzo szybko, i ostatnią, chyba jeszcze piękniejszą część trasy widzieliśmy już tylko w pogrążonych w ciemności fragmentach. I mimo, że nasza wycieczka tam to już dawne wspomnienia i od tamtego czasu nie udało nam się powrócić do Norwegii, mam nadzieję, że to jeszcze nie ostatnie nasze podróże mroźnymi kolejami.